Właściwości imbiru
WERYFIKACJA MERYTORYCZNA mgr Aneta Kościołek
Dietetyk, biotechnolog, specjalista ds. zdrowia publicznego. Doktorantka Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Imbir jest rośliną dodawaną do potraw. W Polsce stosowany jest jako aromatyczna przyprawa do wielu ciast i słodkich deserów, a jego sok jest znanym dodatkiem do piwa. Ostatnio wzrasta jego popularność w połączeniu z cynamonem jako składnika dań mięsnych. Niestety, ciągle mało są znane jego właściwości zdrowotne, a imbir ma wiele zastosowań w medycynie i kosmetyce. Czas poznać jego walory.
Spis treści:
1. Imbir w ziołolecznictwie
2. Imbir dla zdrowia
3. Imbir dla ciała
1. Imbir w ziołolecznictwie
Korzeń imbiru
Spośród właściwości imbiru za najważniejsze uznać można ułatwianie...
Imbir jest rośliną, która ma wiele odmian. W stanie dzikim rośnie w Azji i Australii. Odmiana, która stosowana jest w medycynie, nie występuje w środowisku naturalnym. Chiny, Arabia czy Indie znają jego lecznicze działanie od tysięcy lat. Zapiski z najstarszego zielnika chińskiego mówią o roku 2800 p.n.e., gdzie zaliczono go do drugiej klasy, czyli łagodzącej ciężkie choroby. W zachowanych pismach wspomina się o jego właściwościach leczących dolegliwości żołądkowe. Średniowieczna Europa poznała go dzięki lekarzowi Awicennie, który opisał jego zdrowotne właściwości. Później stał się przedmiotem handlu. Dziś imbir uprawia się w Chinach, Indiach, Australii, Nigerii, na Jamajce i Tajwanie. Obecnie jest powszechnie używany jako surowiec leczniczy i przyprawa.
Kłącze imbiru wykorzystuje się w lecznictwie. Można je kupić w sklepach zielarskich, spożywczych i marketach. Co takiego zawiera kłącze? Przede wszystkim olejek eteryczny oraz wiele innych substancji, w tym związek fenolowy – gingerol. To dzięki niemu imbir ma ostry smak. 100 g kłącza imbiru zawiera około 67 kcal, 2,3 g białka, 0,9 g tłuszczu, 2,4 g błonnika, 20 mg wapnia, 3,5 mg żelazo, 405 mg magnezu.
2. Imbir dla zdrowia
Badania wykazują, że imbir przeciwdziała nudnościom, wymiotom oraz odruchom wymiotnym. Zapobiega tym samym dolegliwościom w chorobie lokomocyjnej, morskiej, po narkozie. Imbir wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Dlatego stosuje się go przy przeziębieniach. Przynosi ulgę chorym stawom, ponieważ rozgrzewa organizm. Stosowany jako przyprawa do potraw reguluje trawienie, pobudzając wydzielanie soku żołądkowego i śliny. Jest świetny na wzdęcia, działa rozkurczowo i żółciopędnie. Ma ochronny wpływ na żołądek, zapobiegając powstawaniu wrzodów. Ponadto zmniejsza ilość i częstość ataków migreny.
Imbir warto stosować przy bólu gardła, ponieważ ma działanie odkażające, zwalcza infekcje bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Pobudza wydzielanie śluzu, dlatego wspomaga leczenie zapalenia oskrzeli i płuc. Imbir ma także zastosowanie przy trudnościach z koncentracją. Zwiększa ją oraz poprawia wydajność umysłową. Można dodać go do kawy, herbaty, która po spożyciu rozgrzeje organizm. Imbir jest uważany za afrodyzjak.
Działanie imbiru jest nieocenione. Uzyskane do tej pory wyniki wskazują na jego korzystny wpływ na układ odpornościowy, ochronne działanie na wątrobę, poprawę wrażliwości na insulinę, znaczenie w chemioprewencji nowotworów. Możemy mieć nadzieję, że dalsze badania odkryją kolejne jego zdrowotne właściwości.
3. Imbir dla ciała
Olejek z imbiru ma zastosowanie w preparatach antycellulitowych. Dzięki temu, że pobudza krążenie i przyspiesza spalanie tłuszczu, pomaga walczyć z cellulitem. Stosuje się go również w szamponach i balsamach do włosów, gdyż przeciwdziała starzeniu się skóry głowy, a tym samym powoduje, że włosy stają się zdrowe, gęste i mocne. Imbir dzięki swojemu egzotycznemu zapachowi jest podstawą wielu perfum. Świetnie współgra z kardamonem i pieprzem.
Ekstrakt z kłącza imbiru poprawia stan skóry głowy oraz wygląd włosów. Można go samodzielnie przygotować, łącząc zmielone kłącze imbiru z etanolem i zalewając tę mieszankę ciepłym olejem winogronowym. Taką papkę należy odstawić na 5 dni, przefiltrować i wcierać dwie łyżki stołowe dwa razy dziennie.
Marynowany imbir ma zastosowanie w nieżycie i stanach zapalnych nosa. Zmielone kłącze imbiru należy zalać wodą i gotować przez 5 minut, odstawić na kolejne 30, przecedzić i stosować jako aerozol 3-6 razy dziennie. W przeziębieniach należy pić go 3 razy dziennie po 30-50 ml.
Spirytus imbirowy pomaga przy obolałych i opuchniętych nogach, bolących stawach, nerwobólach, na opryszczki, owrzodzenia, ropnie. Przygotowanie: imbir w proszku zalać spirytusem 96% i macerować przez 7 dni w słoiku, przefiltrować, wcierać.
Imbir lekarski jest podstawowym dodatkiem do wielu potraw, skutecznym lekarstwem na wiele codziennych bolączek oraz naturalnym afrodyzjakiem. Można kupić go w postaci sproszkowanej lub jako cały korzeń.
Imbir chroni przed nowotworem prostaty!
Imbir jest znaną na całym świecie przyprawą kuchenną oraz rośliną leczniczą. Wykazuje zróżnicowane działanie prozdrowotne, wspomaga leczenie chorób układu oddechowego, przeziębienia, a także rozgrzewa organizm. Ponadto kłącze imbiru jest uważane za afrodyzjak. Najnowsze badania wskazują, że spożywanie imbiru zapobiega nowotworowi gruczołu krokowego.
Rak prostaty a imbir
Rak prostaty jest najczęstszym nowotworem złośliwym występującym u mężczyzn. Na świecie średnio co 2,4 minuty osoba płci męskiej zapada na to schorzenie. Nowotwór gruczołu krokowego rozwija się bardzo wolno (20-30 lat). W związku z tym w zapobieganiu jego występowania ogromną rolę odgrywa profilaktyka, w tym właściwy sposób odżywiania.
Najnowsze badania donoszą, że spożywanie imbiru chroni przed rozwojem raka prostaty oraz wspomaga proces leczenia. Kłącze imbiru zawiera wiele bioaktywnych związków – polifenoli. Ich właściwości antyoksydacyjne sprawiają, że ekstrakt z imbiru usuwa wolne rodniki, których nadmiar w organizmie jest przyczyną licznych schorzeń oraz procesu nowotworzenia. Ponadto właściwości przeciwzapalne imbiru wspomagają leczenie wielu chorób, w tym reumatoidalnego zapalenia stawów. Wyniki badań wskazują, że ekstrakt z imbiru nie tylko zapobiega wystąpieniu raka prostaty, ale również wspomaga procesy leczenia. Aktywne związki występujące w imbirze powodują apoptozę (śmierć) komórek nowotworowych oraz zapobiegają podziałom komórkowym, w wyniku czego nowotwór nie zwiększa swojej objętości oraz nie występują przerzuty do innych narządów. Przeprowadzone doświadczenie na myszach z nowotworem prostaty wykazało, że spożywanie ekstraktu imbiru w ilości 300 mg/dobę spowodowało zmniejszenie objętości guza o ponad 50%. Co więcej, ekstrakt z imbiru w przeciwieństwie do leków przeciwnowotworowych nie powoduje toksycznego działania wobec szybko dzielących się komórek organizmu (komórek szpiku kostnego, komórek układu pokarmowego).
Imbir w diecie
Imbir jako przyprawa stosowany jest od 2,5 tysiąca lat ze względu na charakterystyczny, ostry, lekko cytrynowy aromat oraz ostry smak. Kłącze imbiru w niektórych państwach (Indie, Tajlandia) wykorzystywane jest jako niezastąpiony składnik wielu potraw oraz napojów. Tam jego spożycie wynosi około 10 gramów na dobę. Imbir jest rośliną znaną z właściwości leczniczych. Często jest stosowany w zaburzeniach trawienia, w tym przy niestrawności, nudnościach, wymiotach, a także zapaleniu błony śluzowej żołądka i jelit. Ponadto przeciwdziała biegunkom. Surowy imbir dodaje świeżości produktom o mało wyraźnym smaku (owoce morza, kaczka, wieprzowina). Z kolei mielone kłącze imbiru będzie doskonałym składnikiem potraw słodkich – sałatek owocowych, ciasteczek, a także pieczonych jabłek. Dodatek imbiru do potraw oraz napojów sprawia, że stają się łatwiej strawne i nie powodują wzdęć oraz uczucia pełności. W okresie jesienno-zimowym warto dodawać imbir do gorących napojów, zwłaszcza po spacerze oraz podczas przeziębienia i grypy, ponieważ świetnie rozgrzewa organizm, działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo oraz przyspiesza powrót do zdrowia. Natomiast jako dodatek do chłodnych napojów działa orzeźwiająco.
Przeprowadzone badania wykazują, że nie tylko warzywa i owoce przeciwdziałają rozwojowi nowotworów, ale także przyprawy, a wśród nich imbir. Kłącze imbiru nie tylko wykazuje działanie przeciwnowotworowe wobec raka prostaty, ale także piersi, układu pokarmowego oraz oddechowego.
Źródło
link